راه پله به عنوان یک عنصر حیاتی در ساختمان، نیازمند اجرایی دقیق و حرفه‌ای است. اما در مورد ضوابط و نکات حرفه‌ای اجرای راه پله طبق پیوست ششم استاندارد 2800 چه می‌دانید؟! چرا اجرای تیر نیم طبقه ممنوع شد؟

در گذشته از روش تیر میان طبقه برای اجرای راه پله استفاده می‌شد که منجر به ایجاد پدیده ستون کوتاه و افزایش نیروی برشی ستون می‌شد. به همین دلیل در پیوست ششم استاندارد 2800 برای جلوگیری از تشکیل ستون کوتاه، استفاده از روش‌های جایگزین اجرای ستونک (ستونچه) روی تیر اصلی طبقه و اجرای دستک روی ستون، به عنوان تکیه گاه پاگرد توصیه شده که در ادامه آن‌ها را توضیح خواهیم داد: 

1. اجرای دستک‌ به عنوان تکیه‌گاه تیر میان‌ طبقه

یکی از روش‌های پرکاربرد استاندارد 2800، اجرای دستک‌های بتنی در ستون‌های دو طرف راه پله با ابعاد معمول عرض 20، ارتفاع 30 و طول 50 سانتی‌متر است. این دستک‌ها از ستون‌های اصلی بیرون آمده و پاگرد میان طبقه راه پله روی آن قرار می‌گیرد، اما اتصال دستک‌ها و تیر میان طبقه نباید به گونه‌ای باشد که بتواند لنگر خمشی را به ستون اصلی منتقل کند. اگر امکان جابجایی و تغییر شکل به سازه بدهیم، لنگر را به ستون‌های اصلی منتقل نمی‌کند. برای این منظور از دو پلیت (بالشتک فلزی) روی هم، بین دستک و تیر میان طبقه استفاده می‌شود تا امکان تغییر شکل و انبساط و انقباض آن‌ها بدون انتقال نیرو به ستون اصلی انجام شود.

2. اجرای ستونک (ستونچه) برای تیر میان طبقه راه پله

در این روش برای ایجاد تکیه‌گاه مناسب تیر میان طبقه، دو ستونک کوچک با فاصله حدود 3 سانتی‌متر از ستون‌های اصلی راه پله بر روی تیر تراز طبقه ایجاد شده و فضای خالی بین آن‌ها (ستونک و ستون‌های اصلی) با یونولیت پر می‌شود.

اجرای ستونک یا ستونچه کمک می‌کند تا هنگام وقوع زلزله نیرویی بین ستون‌ها و تیر میان طبقه پاگرد جابجا نشود و ستون‌های اصلی به عنوان قاب خمشی فضای کافی برای جابجایی را داشته باشند.